จะปรองดอง กันอย่างไร ใจอาฆาต
หลงอำนาจ พระราชกำหนด การฉุกเฉิน
ประกาศใช้ อย่างฉกฉวย ด้วยเพลิดเพลิน
ยังคงเดิน หาทางออก หลอกปวงชน
ที่ร้องหา ประชาธิปไตย ไม่เห็นทำ
กลับสร้างกรรม เผด็จการ จนเกิดผล
จุดไฟใต้ ใจกลางกรุง ในบัดดล
ด้วยเลห์กล ทางการเมือง อย่างไขสือ
มือถือสาก ปากถือศิล กลิ่นคาวคุ้ง
ไม่ผดุง ยุติธรรม ทำได้หรือ
นิรโทษ กรรมอันใด ให้เรื่องลือ
ใครกันคือ ผู้ก่อกรรม ทำลายชาติ
สี่ปีผ่าน ได้เห็นผล คนก่อเหตุ
ช่างทุเรศ ยอมรับว่า ผิดบังอาจ
รัฐประหาร ก่อกรรมร้าย หลงอำนาจ
ประเทศชาติ ต้องตกต่ำ ตลอดมา
ได้เรียนรู้ ประชาธิปไตย ใจจึงเปลี่ยน
เห็นบทเรียน การเมืองไทย ไม่หรรษา
กรรมส่งผล ประชาชน ไม่ชายตา
หมดราคา เป็นนายทหาร ก่อการเลว
ไทยรักไทย อยู่กันได้ ด้วยสามัคคี
มีศักดิ์ศรี ประเทศไทย ไม่ล้มเหลว
อธิปไตย ประชาชาติ ดังทองเปลว
ดิ่งลงเหว เพราะอำนาจ อำมาตยา.
วันพฤหัสบดีที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2553
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
๐๐๐" ความในใจ "ไทยแท้ ทุกท่าน
ตอบลบรักชาติยิ่ง ยืนนาน ทั่วถ้วน
รักชีพตน ตลอดกาล ท่วมท้น
รักสุดใจมั่นล้วน รักชาติศาสน์กษัตรา
๐๐๐เมื่อใจแตกแหลกสลาย กายร้อน
ความยุติธรรมสั่นคลอน มิเที่ยง
ความจริงวันนี้วอน แจ้งจิต
ถูกผิดคิดหลีกเลี่ยง สงครามประชาชน
๐๐๐ผู้ใดใครก่อเกิด วิกฤติ
ทักษิณ-อภิสิทธิ์ ย่อมรู้
ก่อการร้ายวิปริต ผิดเพี้ยน
แปรเปลี่ยนรัฐบาลผู้ ประชานิยมพลัน
๐๐๐เผด็จการรัฐประหาร ก่อกรรม
นิติรัฐนิติธรรม เสื่อมสิ้น
รู้ผิดชิงการนำ นิรโทษ
ใจโกรธถูกหยามหมิ่น แผ่นดินมิชอบธรรม
ความปองดอง สามัคคี อยู่ที่ใจ
ตอบลบเมื่อมีภัย ก็รวมกัน ตามสัญชาติ
ยิ้มสยาม สู้ไม่ถอย คอยโอกาส
สู้อำนาจ ไม่เป็นธรรม จำต้องสู้
ผู้ชนะ คือ ศัตรูชาติ ไม่อาจเถียง
ความไม่เที่ยง ตรงต่อธรรม ยังเห็นอยู่
อาณาเขต แสนศักดิ์สิทธิ์ ปิดประตู
สังหารหมู่ ประชาราษฏร์ ความเป็นจริง
สัจธรรม นำให้เห็น ในวันใด
ประชาไทย คงร่วมรุก ทุกชายหญิง
ไม่ปล่อยไว้ ให้คงอยู่ ผู้ลอบยิง
ต้องไล่ลิง หลอกเจ้าแท้ ทอดแหเพลิน
สยามประเทศ อาณาเขต แผ่นดินธรรม
มีผู้นำ แผ่นดินทอง ต้องสรรเสริญ
ถ้ายามใด ไม่สร้างสรรค์ ความเจริญ
ต้องขอเชิญ และขอบอก ให้ออกไป